Ünlü bir hayat hayali

Uykunun mahmurluğu gözümden henüz gitmemişti. Kalkıp yüzümü yıkadım. Bugün tatil diye düşününüyordum. Mutfağa yöneldim. Ekmek kalmamıştı. Üzerimi giyindim ve ekmek almak için fırına doğru yola koyuldum. Dışarıda yürürken karşıdan gelen bir çiftin, bana bakarak konuştuklarını görüyordum. Jest ve mimiklerinden benim hakkımda pekte iyi şeyler düşünmedikleri anlaşılıyordu. İlerlemeye devam ettikçe karşıma çıkan herkes beni tanıyor ve adeta bir suçluymuşum gibi bakıyorlardı. Buna pek bir anlam veremesem de önüme bakıp hedefime odaklanmıştım. Fırına girip ekmek almak istediğimi söylediğimde fırında olanların bakışları eşliğinde, fırıncının sitem eden konuşması adeta bende şok etkisi yaptı.

• Abi yakıştıramadık. Keşke yapmasaydın.

Ne yapmıştım ki acaba? Aklımı toparlamaya çalıştım.

• Neyi yapmasaydım? Anlamadım ki!

Diyebildim. Fırıncı acı bir gülümseme ile bana pek yakıştıramadığı ama benim hala ne yaptığımı bilemediğim olayı düşüne düşüne oradan çıktım. Eve gidene kadar farklı insanlar ama aynı bakışlara maruz kalarak eve geldim. Ne yaptığımı düşünürken bu insanların benimle alıp veremediği neydi acaba sorusu içten içe beni kemirmeye devam etti. Ekmeği mutfağa götürdüm. Çay suyunu koymuş soframı hazırlarken evin sessiz oluşu ancak şimdi dikkatimi çekmişti. Çocuklar neredeydi?  Sabahları genelde benden erken kalkan hanımımın ortalıkta görünmemesi hayatımı sorgulamama yol açtı.

Evi dolaşmaya başladım. Odaları dolaşırken duvarlarda yer alan fotoğrafların bana ve bize ait olmadığını gördüm. Aman Allah’ım! Bu ev kimin? Ben…

Koşarak banyoya girdim. Yüzüme su çaldım. Aynaya baktığımda bir şok daha geçirdim. Bu yüz… Ben değilim. Kim bu?

Büyük bir hüsran ile odaya geçip kanepeye uzandım. Karşımda duran kapalı televizyonun yansımasından ben olmayan siluetime bakarken, kendimle yabancılaştım. Elime gelen kumanda ile Televizyonu açtım.

• Ünlü sanatçı gününü gün etmeye devam ediyor. Dün beraber olduğu sevgilisinden ayrılan ünlü sanatçıyı yaptığı kaçamak mı yaktı? Ünlü sanatçının yanındaki güzel bayan kim? Sadece arkadaşım dediği güzel bayan, geçen hafta başka bir ünlü ile beraberdi. Mikrofonlarımızı uzattığımız sanatçı özel yaşantısı ile gündeme gelmek istemediğini, işleri ile gündem olmak istediğini söyledi. Muhabirlerin ısrarla dün narkotik şube tarafından merkeze götürülmesi ile ilgili soruları cevapsız bıraktı.

Televizyona bakarken ünlü sanatçı diye bahsettiği bendim. Ama ben ne ünlüydüm ne de sanatçı. Düşününce insanların bana neden öyle baktığı bir anlam kazandı. Anlam kazanmayan tek şey ise bu kişi ben değildim.

Evet, bir ara ünlü olmak istemiştim. Ama bahsettiğim şey ya da hayal ettiğim şey bu değildi. Ben bu olmak istemiyordum. İnsanların hayatıma müdahale ettiği, bakışlarını her anıma attıkları bir yaşam arzulamıyordum.  Benim hayalim bu değildi.

• Hayatım ekmek yok?
• Efendim?
• Ekmek kalmamış. Fırından alır mısın?

Eşim yatak odasının kapısından bana sesleniyordu. Bir an şaşkınlıkla bakınca;

• Bir şey mi oldu?
• Yo… Yok. Bir şey. Ben fırına gideyim.

Kalktım. Elimi yüzümü yıkadım. Fırına giderken tedirgin şekilde etrafa bakındım. Gelip geçenler vardı ve bana kimsenin baktığı yoktu. Bu beni biraz rahatlattı. Fırına girdim. Ekmeği aldım. Fırıncı

• Abi yakışmadı?
• Efendim?
• Yakışmadı bizim takıma. Bu maçı alsalar iyi olurdu.
• Haaa evet.

Dedim. Buna bile sevinmiştim. Eve hızlı adımlarla geldim. Tanınmamanın verdiği huzur ile ailecek kahvaltı yaptık. İşte hayal edilmesi gereken hayat diye düşündüm. Şükrederek.