Nezaket, nezaketi doğurur

İnsanların bizlere nazik davranmalarını ister miyiz? Yolda yürürken, trafikte giderken, devlette bir işimizi takip ederken…

İnsanların bize kibar davranmaları hoşumuza gider mi? Evet, gider.

Kendimizi değerli mi hissederiz? Evet, hissederiz.

Peki ya biz insanlara nasıl davranıyoruz ?

Tanımadığımız yeni bir yere girdiğimiz zaman “Merhaba” yada “Nasılsınız” deme alışkanlığımız var mı?  Teşekkür etmek veya özür dilemek gibi bir alışkanlığımız var mı?

Elbette vardır, ama sayımızın büyük bir azınlıkta olduğu aşikar.

Nezaket, hayatın her alanında, selamlaşmadan özür dilemeye, teşekkür etmekten itiraz etmeye, eleştirmekten gururlandırmaya  kendini belli eden bir bakış açısıdır.

Aslına bakarsanız günümüzde nezaketsizlik hep küçük menfaatlerle ilgilidir. İnsanlar küçük çıkarları için veya rahatlarını bozmamak için zaman zaman farkında bile olmadan kabalaşırlar. Sadece kendisini düşündüğü için sıranın önüne geçen, trafikte kurnaz davranan vb. insanların hepsi küçük hesap peşindedirler.

NEZAKETİNİN KÖKENİ İNSANIN RUHUNDADIR.

Daha nazik biri olmak istiyorsak bence hayata bakışımızı değiştirmeliyiz. Çünkü; güzel düşünen güzel bakar; güzel düşünen güzel söyler; güzel düşünen güzel davranır.

Yabancıya nazik davranmayı kendimize zorunlu görüp, en yakınlarımıza “nasılsa içimi biliyor” diyip kaba davranıyoruz. Ne kadar yanlış olduğunu düşünürsek hepimiz aynı fikirde olacağımızı düşünüyorum. Nezaket, nezaketi doğurur ve nezaket bulaşıcıdır…