KİŞİLİK HAKKINDA

Kişilik insanı başkalarından ayıran özelliklerin toplamına denir. Bizde istikrar kazanmış düşünce ve davranışlardan ibarettir. Büyük davaları büyük kişilikli kimseler yükseltir. İyi işlerde olduğu gibi kötü işlerde de kişilik gereklidir. Bir soygun çetesinin lideri, bir haydut olmak bile kolay değildir. Birçok unvan, mevki ve makam sahipleri vardır ki kişilikleri son derece zayıftır, renksiz kokusuzdurlar.

Kişilik ahlak kavramından ayrıdır. İnsan yaşadığı toplumun ahlakından farklı bir ahlak benimseyebilir ama bu onun kişilikli olmasına engel olmaz. Kişilikli insan tutarlıdır ve iradesine hâkimdir.  Beğenmediğimiz yanları irade zaafından meydana gelmemektedir. Bir şeyi yapıyorsa istediği için yapıyor, yapmıyorsa istemediği için yapmıyor. Kişilikli insan düşmanları tarafından bile saygı görür.

Bir davayı ve ideali ancak yüksek kişilikli insanlar yükseltir. Örneğin Cahiliye döneminde kişiliği yüksek olanların dine yaptıkları hizmet zayıf kişiliklerden fazla olmuştur. Keza müşriklerin içinde de kişilikli olanlar ve olmayanlar vardı. Peygamberin tebliğine karşı çıkıp direnenler kişilikli, onurlu ve kibirli kimselerdi.