Alan Charles Lancaster ve StatusQuo

Aynı zamanda; gazeteci, radyo yorumcusu ve televizyon sunucusu olan arkadaşı CraigBennett, Alan Charles Lancaster’ın, 26 Eylül 2021’de ölümünün ardından bir Gitar Tanrısı’nın son nefesini verdiğini vurgulamıştır.

Bennett’ın benzetmesinin abartılı olduğunu ve arkadaş hatırına binaen Lancester’ı sözü edilen konumda gördüğünü düşünenler yanılacaklardır. Zira Lancester’ın gitaristliğini üstlendiğiStatusQuoözelinde Rock müzik icra eden müzik grupları ve onların genel olarak gitaristleri, teolojiyle canciğer kuzu sarması olmasalar da kendilerini; sahnenin, enstrümanlarının ve doğal olarak müziğin Tanrı’sı gibi görmekten uzak duramamışlardır. Bu hakikat, çalışmalarını, her kalıbı un ufak etmek için ve özeleştiriyi unutmadan gerçekleştiren müzik grupları ve onların gitaristleri için de geçerlidir. Bu manzaraya bazı perküsyoncularda da tesadüf edilse de gitaristlerin onları gölgede bıraktıkları unutulmamalıdır.

Bennett yine teolojiden ilhamla, StatusQuo’yuİkonik Müzik Grubu olarak nitelendirmiştir. Abartıyı bu ifadede de aramak beyhudedir çünkü tevazuyu elden bırakmamakla birlikte, muhalefet ve protesto yüklü cümlelerle, onları yere göğe koyamayanlara seslenen müzik gruplarında daİkon olarak görülme ve öyle yâd edilme düşüncesi vardır. Zirveye yükselmek için ter dökerken savrulmalarında ve nitelikli işlerini çoğaltacakları anda Harç bitti, yapı paydos demelerinde sözü edilen düşünceye mağlup olmalarının payı büyüktür.

Müziğini, Blues’laRock’unharmanı BoogieRockolarak tanımlasa da, Blues’dan çok Rock’a yakın duran, bir ara psychedelic kulvarında tur atsa da, orada fazla oyalanmayan ve tasını tarağını toplayıp tanımladığı müziğin yolunu tutan StatusQuo,varolagelen düzeneğe, her şeyin aslına rücu edeceğine inanarak heyheylenme gereği hissetmediği için bu adı almıştır. Bu inanç, Pink Floyd’un The Wall’undaki, herkesin duvarın tuğlasından farksız olduğu saptamasından farklı bir yerde durmaz.  Pink Floyd, yıllar sonra özellikle RogerWoters sayesinde endüstrinin nesnesi hâline gelmesini böyle saptamalardan bir adım ileriye gidememesine borçludur.

Grubu, okul arkadaşı Francis Rossi’yle kuran Lancaster sadece enstrümanist değil, aynı zamanda şarkı sözü yazarıdır ve cümlelerinde varolagelen düzeneğe tâbiyet vardır.

Tâbiyeti sadece sözlerinde değil, müziğinde de gözler önüne seren, Rock’tan çok Rock’nRoll’un yörüngesinde ilerlediğinin altını çizen, 1987’de Avusturalya’nın ön plandaki müzik gruplarından ThePartyBoys’a katılan ve grupla aynı adı taşıyan albümün yapımcılığını üstlenen Lancaster, İngiltere kadar Avusturalya’da da tanınmış ve benimsenmiştir.

Lancaster’ın, Rock’usantimantalin anaforuna kapılarak konumlandıran Chris de Burgh gibi isimlerin şarkılarını dinleyicinin aklına getiren çalışmaları, hüznü mesken tutanları buluşturmayı amaçlamıştır.

Rock’un muhalif ve protestocu olduğunu düşünmekle birlikte,Lancaster ve grubu StatusQuo’ya dağarcıklarında yer verenler hayal kırıklığına uğrayacaklardır çünkü karşılarında, munis, sesini her daim yükseltmeyen bir müzisyen ve onun grubu vardır ve aslında bu durum sadece onlarla sınırlı değildir. Halide Edip Adıvar’ın Sallan Yuvarlan diye Türkçeye aktardığı Rock’nRoll’a saygıda kusur etmemeye özen gösteren müzik grupları, teoride koşar adım ilerlerken, pratikte görülen önce sallandıkları, sonra da yuvarlandıklarıdır. Yuvarlanacağını sezenler de vakti gelmeden sahneden çekilmesini bilmişlerdir.

Türkiye’de, Rock’uRaklaştırmaktan taviz vermemekle birlikte, kendilerini statüko muhalifi ve protestocusu olarak tanıtanlar ve onların değirmenlerine su taşıyanlar hesaba katılınca,  Alan Lancaster ve grubunun samimi olduğunu idrak etmek için allame olmaya gerek yoktur.