BEKÂRLIK, RAHİPLİK, MÜNZEVİLİK

İnsanın topluma karşı olan görevlerinden biri de evlenerek onun devamına katkıda bulunmaktır. Erdemli kalmak istediği için evlenmediğini söylemek, diğer insanları zımnen suçlamak, bekâr kalmadan insanın erdemli olamayacağını söylemektir.  İnsan evlenmeli ve iyi bir insan olmaya çalışmalıdır. Evlenmeyenler toplumun kendisine hazırladığı olanakları kullanıyor. İnsanın topluma borcu vardır. Evlilik sorumluluğundan kaçan kişilerin çoğu uçuk kaçık fikirlere kapılıyor.

Hıristiyanlık, rahiplik kurumu ile insan doğasına aykırı bir adet icat etti fakat bu hiçbir zaman yaygınlaşamayıp küçük bir azınlığa inhisar etti. Uğraşanları da düzgün adamlar yapamadı, çünkü rahiplik hayata karşıdır, tabii duyguları bastırmak ve yok saymak ister. İnsanlardan uzakta tenha yerlerde, manastırlarda vaktini tefekkür ve ibadetle geçirmek; devamlı bir yaşam tarzı olamaz. İnsandaki doğal içgüdüleri, arzuları bastırmakla yok edemezsiniz. Bu tarz yaşam ahlaksızlığa ve yozlaşmaya yol açar.

Münzevilik de çeşitli tarikatlarda nefsi terbiye etmek, kötülüklerden onu arınmak için tavsiye edilen bir yoldur. Bu da rahipliğin bir çeşididir yalnız bunda evlilik yasağı yoktur. Münzevi dağa, ormana veya mağaraya çekilir kendini ibadetle meşgul eder, ruhunun tekâmülüne çalışır. Bu İslam’dan önce vardı ve halen de Himalaya keşişleri tarafından uygulanmaktadır. Gerçi ara sıra yalnızlık ve sessizlik dünyevi kirlerden arınmayı sağlar ama bu devamlı bir usul ve adet haline gelmemeli.