BOŞ DUVAR 2. BÖLÜM

Annem baktığı duvardan gözlerini bana çevirdi ama vücudu mumyalanmış gibi sabit, hala duvara dönüktü. Kaşları çatık, yüz hatları hüzünlü mü kızgın mı anlayamadığım bir ifadeyle konuştu;

-Ne oluyor Aslı? Ne arkamdan yanaşıyorsun kızım?! Çıkta giyineyim.

Ne kadar da her şey yolunda gibi rahat konuşuyor. Direkt sordum;

-Sen niye duvara bakıyorsun, niye buradayız, niye evimize gitmiyoruz?

Neredeyse ağlayacaktım, her ‘neden’ dediğimde gözlerim daha da doldu ama annemin cevaplarıyla ağlamak aklımdan silindi sadece sinir doldum. Annem;

-Yok bir şey, çıkta giyineyim, dedi yalnızca.

Geri geri birkaç adım atıp, gözyaşlarımı elimin dışıyla silerek çıktım odadan. Mutfağa geçmiştim, tbirkaç kurabiyeyi görüp aldımminkgibiydiler. Bugün buraya beraber geldiğimizi bilmesem sanki annem yapmış derdim. Faruk abinin mutfağa girmediğini bildiğimden, Selin yapmış olacaktı kurabiyeleri. On iki yaşındaki bir kıza göre fazla iyiydiler. Yine de sordum annemi bahçe de yakalayınca;

-Yedin mi kurabiyelerden?

-Evet!

-Nasıl, ne zaman? Öylesine sormuştum aslında.

-Şey, yok yemedim. Ben sorduğunu anlamamışım, dedi ve geçiştirdi.

-Harikalar ya, şahane yapmış Selin. Seninkiler gibi olmuş, yesene bir tane.

-Şu göle gideyim bir, geleceğim, o zaman yerim belki, tutma beni hadi.

-Ne oluyor ya ? Ne bu telaş, kaçamak cevaplar anne? Neler oluyor?

-Çok soru soruyorsun Aslı! Sonra konuşuruz. Sen ye işte kurabiyelerimi. Şey… kurabiyeleri, dedi ve upuzun yolu uçar adım gitti bir anda.

Kesin bir şeyler oluyordu ya da çoktan olmuştu. Faruk abi yoktu evde, neden? Selin’e sorayım dedim, ders yapıyor diye ellemedim hiç. Annemin yanına gidip sorayım yine dedim, sırlar kraliçesi annemi tabii ki söylediği gölün orada bulamadım.Çardağa baktım, oradaydı, sıkıştırdım onu orada;

-Anne, hemen ne oluyor anlatıyorsun şimdi. Neler çeviriyorsun?

-Kulaklarını aç, beni iyi dinle, dedi. Çok gergin ve bu sefer üzgündü hatta gerginliği tamamen silinmiştive ağlamaya başladı. Ağlaya ağlaya;

-Aslı, buradayız çünkü o eski evimiz artık yok.

-Nasıl yok, ne eskisi, ne zaman eskidi ev?

-Yok işte, dört gün önce ev yanmış. Benimde ertesi günü haberim oldu. Burada biraz toparlanalım, tekrar yazlığa döneceğiz.

-Anne, ne diyorsun, ne yangını?

Allah’ım ne oluyordu, nasıl yanardı koca ev, beynimde yanmıştı şimdi. Hayatımız değişiyordu ve ben bunu zorla öğrenebilmiştim! Ne zaman anlatacaktın anne bu kadar üstelemesem?

Peki dedim,

-Peki o duvara niye öyle baka kalmıştın, boş duvara?

Tam başlıyordu ki konuşmaya Selin geldi,

-Babam ne zaman gelecek, neredeyse beş gündür yok?

Annem yüzünde acı bir sessizlikle susakaldı.

…DEVAM EDECEK…