DELİLİK HAKKINDA

Biraz deli olmadan değerli bir şey yapılamaz. Sokrates’in bütün bir halkın inancını batıl sayıp zehri içmesi, İskender’in Hindistan’a gitmesi, K. Kolomb’un tanımadığı denizlere açılması, Napolyon’un Rusya macerası Allah aşkına delilikten başka nedir! Çok yararlı şeyler icat etmiş nice deli adamlar var.  Erasmus benden önce davranıp Deliliğe Övgü’yü yazmış. Bir başkası tutmuş ‘Akıllı Deliler’i yazmış. Osmanlı Deliler Taburu’nu kullanmış. Kim deli kim akıllı, buna kim karar verecek.

Delileri tımarhaneye koyuyorlar fakat dışarıda olanlar çok mu akıllı! Toplumun geneline aykırı düşünce ve davranışlara delilik deniyor. İyi ama delilik ile dehanın sınırını kim çizecek. Herkeste biraz delilik yok mu? Bizim akıllılık dediğimiz şeylerin çoğu esasında delilik değil mi? Paranoya, megalomani ve depresyon gibi akıl hastalıklarına duçar olup üst makamlara gelmiş pek çok büyük adam var.

Bazen insan deli olmayı ve akıldan kurtulmayı istiyor. Şu tehlikeli, şu zararlı, bu olmaz diyerek eliniz kolunuz bağlıyorlar. Biz delilere acıyoruz ama hiç şüphesiz onlar kendi dünyalarında bizden çok mutludurlar. Delilik bilincin kendini koruma tepkisidir. Ruhsal bir rahatsızlık olan nevrozlar da keza kişiliğin kendini korumak için ödediği bir bedeldir. Nitekim aşırı ısınan tel kopar ve düşer.