BİR MEKTUP ELMA AĞACININ ALTINDA

Onun yerinde bir başkası tüm bu olanlara gülümsemek bir kenaradursun dudaklarını iki yana kımıldatamazdı bile. Ama Gülümser, bir gün olsun yüzünü asıp oturmadı. Her gün, annesi gibi, erken uyandı, tarlaya gitti, çapasını yaptı, hasadını sürdü, zamanı geldi hasadını topladı, tezgahını açtı, hıyarın, domatesin sattı. Annesiyle arasındaki tek farkı, annesi bunları yaparken aynı zamanda tüm bunlarında sahibiydi, kocası ile beraber. Gülümser ise tüm bunları bir ırgat olarak yaptı , babasının eski sahibi olduğu tarlada. Üç kuruş bile kazanmayıp, tenceresi tıngırdayan, pencerelerine gazete kağıtları gerilen, kapısının arkasına bir topal sandalye koymadan kapanmayan, titrek evinde bir ekmek ve soğana midesini dolduran Gülümser, gülümsüyor işte. Adının hakkını vermeye çalışıyor diye düşünüyorum. Yoksa anası babası öbür tarafa aynı gün göçmeye karar veren, arkalarında böylesine genç bir kızı hayatın cayır cayır yanan kollarına bırakan insanlara sahip olan, o kollarda çıtır çıtır yanarken, hayatı alt üst olan bir genç kız nasıl olurda böyle gülümseyebilir ki başka ? Adıyla yaşıyordu, belli.

Anne babasına bu kadar itaatkâr bir evlat daha önce hiç görmemiştim. Onlar atla dese atlardı, kalk deseler kalkardı Gülümser. Artlarında bir mektup bırakıp, aynı gün dünyayı terk eden anne ve babası Gülümser’in, şöyle birkaç cümle yazmışlar;

“Bizim zamanımız bu dünyada doldu, kararımız gitmektir. Sana ne yazık ki hayatta ayaklarını yere sağlam basacağın bir varlık bırakmıyoruz, neyimiz var neyimiz yok silip süpürdü borçlar, bizi affet. Acını içine göm ve hayata devam et. Bunu da yaparken hep gülümse. O zaman acını kimse anlamaz, hayatta hep kazanırsın. Gülümse Gülümser! “

Bu mektubu bana elma ağacının altında, gülümseyerek okurken gözlerinin pınarlarına kan oturduğunu gördüm, ahu gözlümün. O zaman anladım, Allah dağına göre kar yağdırıyordu ama bilmeliydi ki bu dağ daha fazla kar kaldıramayacak gibi. Ne yapayım ben de onun titrek evinden halliceyim, titreye titreye sarıldım ona, o da bana. Gülümsüyordu hala.