BİR PAZAR SOHBETİ

Kötü bir günün ortasında, istenmeyen durumların ardında, tutmayan dileklerle yüzleşmek zorunda kalıp devam etmeye çalışınca, kaybedişlerin acı boşluğunda, umutsuzluğun verdiği stres-ertesinde ya da belki de sadece damak çatlatmak istendiğinde tanrının bize sunduğu çok güzel bir ikili var;

Çay ve kek!

Her ikisinin de dumanı üstünde tüterken masaya konur ve elem keder gider, ağızlar bir parça tatlı ile dolar , sonra sıcak sıcak çay üzerine yuvarlanır. Mutluluk bu senkrondadır aslında. Ritmi tutturan, raydan çıkmıyor, yolunu buluyor.Ritmi bazen tutturabilecekken, duymak istemeyenler de oluyor. Onlar yaşadıkları mutsuzlukla besleniyor, bir şekil de kendi yollarını yine bulmuş oluyorlar. Bir şekilde herkes tıngır mıngır devam ediyor. Mühim olan, poşeti baş aşağı çevirdiğiniz de dökülenlerden duyulan memnuniyet duygusu, mutluluk seviyesi. Herkesin kendine kadar, hem çayı hem keki hem de mutluluğu.

Sorun bakalım kendinize “tatsızlıkların ardından, şimdi mutlu muyum ?” diye. Cevap, evet ise durma yola devam, cevap hayır ise sizi kek ve çay da kurtarmaz, dönün o yoldan.